W poszukiwaniu życia pozaziemskiego w naszym Układzie Słonecznym [część II] – Mars, Ganimedes, Kallisto i Tryton

Astronomia: Kosmos 457 0
życie pozaziemskie w Układzie Słonecznym - Mars, Ganimedes, Kallisto i Tryton
życie pozaziemskie w Układzie Słonecznym – Mars, Ganimedes, Kallisto i Tryton

Zapraszamy na drugą część rozważań dotyczących potencjalnego istnienia życia pozaziemskiego w naszym Układzie Słonecznym. W pierwszej publikacji dostępnej pod adresem:

https://odkrywcyplanet.pl/w-poszukiwaniu-zycia-pozaziemskiego-w-naszym-ukladzie-slonecznym-czesc-i-europa-enceladus-i-tytan/

znalazły się takie obiekty jak:

W dzisiejszej publikacji uwzględniliśmy:

  • planetę Mars,
  • Ganimedesa, będącego największym księżycem Jowisza,
  • Kallisto, drugi pod względem wielkości księżyc Jowisza,
  • Trytona, największy księżyc planety Neptun.

Mars – Czerwona Planeta

Największe szanse na znalezienie życia daje się Marsowi, dlatego nie dziwi fakt, że to właśnie misje kosmiczne kierowane w ten rejon naszego Układu Słonecznego cieszą się szczególnym zainteresowaniem (m.in. misja Mars 2020). Podstawą znanego nam dotychczas życia jest oczywiście woda, a na Czerwonej Planecie udało się wytypować już ponad 200 potencjalnych lokalizacji, gdzie może się ona znajdować – z reguły pod postacią lodu.

Ze względu na warunki panujące na powierzchni tej planety zbiorniki wodne (jeśli istnieją) znajdują się pod skorupą. Najwięcej danych zdobytych o Czerwonej Planecie zawdzięczamy przede wszystkim łazikowi Curiosity, będącego częścią programu Mars Science Laboratory, który w roku 2020 znalazł m.in. ślady i pozostałości po związków organicznych, w tym tiofenów (zawierają węgiel i siarkę).

Łazik Curiosity na powierzchni Marsa, Fotografia: space.com.
Łazik Curiosity na powierzchni Marsa, Fotografia: space.com.

Duże nadzieje wiąże się z kraterem Jezero, gdzie niegdyś znajdowało się jezioro w stanie ciekłym (misja łazika Perseverance). Entuzjazm studzi natomiast bardzo słabe pole magnetyczne planety oraz niewielka zawartość tlenu (około 0,5%) w atmosferze.


Ganimedes – największy księżyc planety Jowisz

Ten duży obiekt, będący imponującym naturalnym satelitą Jowisza, skrywa pod powierzchnią ogromny ocean słonej wody, w którym potencjalnie może istnieć życie. Odkrycia tego dokołał teleskop Hubble’a w 2016 roku. Zbiornik ten znajduje się pod grubą, lodową pokrywą Ganimedesa.

Ganimedes, największy księżyc Jowisza
Ganimedes, największy księżyc Jowisza

Według szacunków na tym księżycu ma się znajdować nawet 6 razy więcej wody w stanie ciekłym niż na naszej planecie. Warunkiem sprzyjającym do powstania życia jest obecność własnego pola magnetycznego.

Wszystko to sprawia, że Ganimedes jest jednym z głównych kandydatów wytypowanych do istnienia organizmów żywych według naszych kryteriów. W roku 2020 ma wyruszyć misja JUICE, a sonda ma zbliżyć się na odległość 200-1000 km od księżyców Jowisza.


Kallisto – jeden z księżyców Jowisza

Tej naturalny satelita również jest brany pod uwagę jako miejsce potencjalnego występowania życia. Ze względu jednak na wewnętrzną budowę prawdopodobieństwo jego znalezienia szacuje się na znacznie mniejsze w porównaniu do chociażby Europy oraz Ganimedesa. Według analiz nie stwierdzono w jego strukturze oznaków jakiejkolwiek aktywności wulkanicznej i tym samym geotermalnej.

Kallisto - galileuszowy księżyc Jowisza, drugi co do wielkości naturalny satelita planety, z licznymi kraterami powierzchniowymi oraz prawdopodobnie podpowierzchniowych zbiornikiem słonej wody. Fotografia: nasa.gov.
Kallisto – galileuszowy księżyc Jowisza, drugi co do wielkości naturalny satelita planety, z licznymi kraterami powierzchniowymi oraz prawdopodobnie podpowierzchniowych zbiornikiem słonej wody. Fotografia: nasa.gov.

Powierzchniowy płaszcz Kallisto, składający się z lodu oraz skał, okala grubą na 80-300 km warstwę lodowych struktur. Pod nimi prawdopodobnie znajduje się natomiast zbiornik ze słoną wodą.

Tak surowe warunki panujące na tym skalno-lodowym naturalnym satelicie Jowisza nie sprzyja rozwojowi organizmów żywych, bazując na ziemskich kryteriach i możliwościach jego występowania.



Tryton – największy księżyc Neptuna

Już misja sondy Voyager 2 wykazała, że na powierzchni tego księżyca znajdują się młode struktury warstw skalnych, co świadczy prawdopodobnie o silnej aktywności geologicznej Trytona, skutkującej występowaniem gejzerów wynoszących w górę spore pokłady lodowej materii.

Tryton - największy księżyc Neptuna. Fotografia: ytimg.com.
Tryton – największy księżyc Neptuna. Fotografia: ytimg.com.

Warstwa atmosfery pokryta jest bardzo aktywną jonosferą, co niejako może tłumaczyć często zmieniające się warunki panujące na powierzchni tego naturalnego satelity.

Również w jego przypadku stwierdzono duże prawdopodobieństwo występowania dużego zbiornika oceanicznego pod powierzchnią Trytona. Źródłem ogrzewania wewnętrznego jest najpewniej rozpad izotopów radioaktywnych, zapewniających ogrzewanie na wiele miliardów lat.

Inne artykuły astronomiczne i rankingi sprzętu obserwacyjnego



Dodaj opinię