Na planecie Wasp-107b pada osobliwy deszcz … piasku

Wasp-107b to ogromnych rozmiarów planeta (nieznacznie mniejsza od Jowisza, o masie zbliżonej do Neptuna i tym samym 30-krotnie cięższa od Ziemi), oddalona od Układu Słonecznego o 211 lat świetlnych. Okrąża swoją gwiazdę macierzystą Wasp-107 (gwiazdę typu K, większą i chłodniejszą od naszego Słońca) w zaledwie 5.7 dnia ziemskiego.

Piaskowy deszcz na egzoplanecie Wasp-107b

Charakterystyczna „puszystość” planety pozwala naukowcom na głębsze spojrzenie w strukturę atmosfery w porównaniu chociażby ze znacznie bardziej masywnym Jowiszem. Dzięki temu udało się po raz pierwszy poddać analizie chmury tej egzoplanety, w efekcie czego odkryto, że warstwy chmur znajdujące się na dużych wysokościach składają się z krzemianów, które stanowią główny składnik dobrze nam znanego piasku.

Odkrycia tego dokonał Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, a konkretnie instrument pracujący w zakresie średniej podczerwieni MIRI (skrót od ang. Mid-InfraRed Instrument) – kamera oraz spektrograf. Oprócz chmur krzemianowych zidentyfikowano w atmosferze Wasp-107b parę wodną i dwutlenek siarki.

Polecamy również:

• Egzoplaneta Wasp-12b. Co wiemy o tym świecie oddalonym o prawie 1400 lat świetlnych od Ziemi?
• Poznajmy bliżej planetę WASP-127b
• Egzoplaneta Wasp-121b w Drodze Mlecznej z ekstremalnie wysokimi temperaturami i metalami w atmosferze
• Wasp-39b pierwszą egzoplanetą dokładniej badaną przez Kosmiczny Teleskop Webba
• Egzoplaneta w układzie WASP-76. Co o niej wiemy?

Dlaczego w atmosferze Wasp-107b są chmury piasku?

W temperaturze około 1000°C cząsteczki krzemianów tworzą chmury w atmosferze – a przynajmniej tak sądzili naukowcy. Byli jednak zaskoczeni obecnością tych chmur krzemianowych w górnych warstwach atmosfery Wasp-107b, ponieważ temperatura wynosi tam tylko około 500°C. W rezultacie chmury te powinny powstać niżej w atmosferze, gdzie jest znacznie cieplej. Pytanie brzmi zatem – jak powstają te chmury krzemianowe?

Prawdopodobnie egzoplaneta Wasp-107b ma mechanizm podobny do powstawania pary wodnej na Ziemi. Na naszej planecie woda nieustannie krąży w atmosferze. Tworzą się chmury, na które wpływa wiatr, a następnie opady wracają na Ziemię w postaci deszczu lub śniegu. Następnie woda odparowuje, wraca do atmosfery i skrapla się w postaci chmur.

Naukowcy uważają, że podobny cykl może zachodzić na WASP-107b, ale z cząsteczkami krzemianów – zamiast pary wodnej. Małe cząstki muszą odparować w bardzo gorącej, niższej atmosferze, a następnie przedostać się z powrotem do góry poprzez mechanizm pionowego ciągu wstępującego. Następnie kondensują się w chmury krzemianowe, po czym później wracają do niższych warstw atmosfery w postaci pewnego rodzaju deszczu piaskowego.