Znajdująca się bardzo blisko naszego Układu Słonecznego (jak na warunki kosmiczne) Proxima Centauri stała się już wcześniej wdzięcznym obiektem do obserwacji. Od Ziemi jest ona oddalona o zaledwie 4,243 roku świetlnego.
Jakie informacje znajdziemy w publikacji?
Co wiemy o Proxima Centauri?
Proxima Centauri jest sklasyfikowana jako czerwony karzeł, w efekcie czego świeci ona słabym blaskiem, a temperatura jej powierzchni wynosi niecałe 2800°C.
Ze względu na niewielką jasność oraz znacznie skromniejsze w porównaniu do Słońca rozmiary (promień stanowi około 15% promienia naszej gwiazdy, natomiast masa to zaledwie 12,3%) nie jest możliwe obserwowanie jej bez przyrządów optycznych, takich jak dobra lornetka albo teleskop obserwacyjny.
Dotychczas natrafiono na ślad jednej planety w tym układzie – skalista egzoplaneta Proxima Centauri b została odkryta w 2016 roku dzięki pracy spektroskopu HARPS, natomiast w 2019 pojawiły się informacje o istnieniu Proxima c (ze względu na niewielką ilość energii, jaką otrzymywałaby od swojej gwiazdy, przypuszcza się, że byłaby ona pokryta skorupą lodową o dużej grubości). Dotychczas nie potwierdzono oficjalnie, czy faktycznie się tam znajduje.
Intensywne badania w kierunku Proxima b
Do celów badawczych, bardzo dokładnie analizujących prędkości radialne Proxima Centauri, wykorzystano spektroskop ESPRESSO umieszczony na VLT (Very Large Teleskop) w chilijskim obserwatorium.
Kandydatka na nową Ziemię dysponuje masą niewiele większą w porównaniu z naszą planetą (117% jej masy), natomiast okres obiegowy planety trwa zaledwie 11,2 dnia ziemskiego.
Proxima b znajduje się w bardzo niewielkiej odległości od swojej gwiazdy (jest to zaledwie 7,5 mln km), jednakże wg szacunków dostaje ona tylko nieznacznie mniejszą ilość energii, jaką otrzymuje od Słońca nasza planeta, co sprzyjałoby powstawaniu życia.
Czynnikiem problematycznym jest bardzo silne promieniowanie rentgenowskie, emitowane przez aktywną Proximę Centauri. Jest ono 400-krotnie większe od tego, jakie my otrzymujemy od Słońca.
W przypadku istnienia tam odpowiedniej atmosfery chroniącej powierzchnię planety przed n.in. szkodliwym promieniowaniem można by mówić o potencjalnym rozwoju życia, jakie dotychczas znamy. Na razie jednak brak informacji o jej możliwym występowaniu, a tym bardziej o jej składzie.
